wat een dag

Vanochtend besloten dochterlief en ik om een boswandeling te gaan maken. Onze poes vindt het heel leuk in het bos en dus namen we haar mee in de speciale dieren-rugzak die we hebben.
Toen we bij een stuk kwamen met zand en heide, besloten we even een pauze te nemen. Poeslief snuffelde wat rond.

We genoten op een bankje van het zonnetje dat eventjes doorbrak.

 We zaten met z'n drietjes op het bankje, poes tussen ons in. Die zat achterstevoren, en zag dus niet dat er een nogal fors uitgevallen Duitse Herdershond aan kwam lopen.

Hierboven zie je poes en dochter samen op het bankje, de hond kwam via het zandpad dat linksaf slaat. Er liep een mevrouw op enige afstand achter de hond aan. Omdat onze poes bang is voor honden die ze niet kent, vroeg ik de mevrouw vriendelijk of ze haar hond bij zich wilde houden.
Maar ze deed niets, en de hond kwam op ons afstormen. Nu zijn we geen van beide bang voor honden (we hebben zelf ook 4 honden) maar wilden niet dat de Herdershond vlak bij onze poes kwam, en dus vroeg ik opnieuw aan de mevrouw of ze haar hond bij zich wilde roepen. Weer geen reactie. En toen stond de hond dus vlak voor ons, en hapte naar onze poes. Poeslief had de hond helemaal niet zien aankomen en schrok natuurlijk enorm, en ging hard blazen. Ik greep de poes weg, vlak voordat de hond haar zou bijten. En probeerde haar in de rugzak te doen, opnieuw de mevrouw vragend haar hond terug te roepen.
"oh, jullie hebben een poes" was haar enige reactie. Dochterlief was inmiddels tussen hond en mij ingesprongen om te voorkomen dat de hond tegen mij op zou springen om de poes te pakken.
Nogmaals vroeg ik de mevrouw om haar hond weg te halen. En uiteindelijk kwam ze dan naar de hond toelopen en trok hem een metertje terug. Vervolgens begon ze ons te vertellen dat het absurd was om een poes mee te nemen naar het bos. Ik haar nog netjes uitleggen dat de poes in de rugzak mee reist, alsof ik enige uitleg aan haar verschuldigd was. Zij neemt haar hond toch ook mee naar het bos! En laat hem los lopen en op mensen aflopen. Fijn als je bang bent voor honden en een boswandeling wilt maken!
In ieder geval, uiteindelijk vroeg ik haar of ze alsjeblieft wilde doorlopen met haar hond, en wenste haar nog een fijne dag.
Al die tijd had ik een boze poes in mijn handen, die ik probeerde in de rugzak te doen. Maar poes wilde  op de hond af , en verzette zich met 4 klauwen met uitgestoken nagels en met haar bek tegen mijn pogingen om haar veilig in de rugzak te krijgen.
Dit is het resultaat:

Dikke, opgezwollen handen vol krab-en bijtwondjes! Dus van de plannen die ik had om vanmiddag lekker in de tuin aan de slag te gaan, kwam niets meer.
De hele middag de vingers proberen te bewegen, zodat niet alles stijf wordt, maar dan sprongen iedere keer de wondjes weer open en gingen ze weer bloeden.

Nu gaat het eindelijk weer beter, ik kan dit nu typen zonder dat de wondjes weer openspringen.
Wat een fijne boswandeling was, kreeg een vervelend staartje!
Jammer alleen dat zoiets gebeurt, zeker als je fibro hebt, want ik heb blijkbaar alle spieren in mijn lijf schrap gezet bij deze aanval, en betaal nu de prijs daarvoor.

Maar, dat gaat allemaal wel weer over, en uiteindelijk is dit een handwerkblog (ook als dat even niet zo lekker gaat) dus ik heb jullie ook nog wel wat te laten zien op handwerkgebied.

Vanmorgen, voordat we naar het bos gingen, maakte ik nog deze foto's:

 Zoals ik gisteren al schreef, gingen de Afrikaanse bloemetjes bij het aan elkaar haken wel erg bol staan. Hieronder is dat nog beter te zien:

En dus haalde ik ze weer uit elkaar, en besloot om ze te blocken:

Allemaal stapeltjes bloemen. Ze zullen nu wel droog zijn en aan elkaar gehaakt kunnen worden, maar dat lukt nu even niet met mijn gehavende handjes. Morgen misschien? Dan laat ik jullie dat zeker zien!